Οστεοπόρωση: Τι είναι;

Η οστεοπόρωση ονομάζεται και «σιωπηλή επιδημία». Ο λόγος είναι ότι δεν έχει καθόλου συμπτώματα και η πρώτη εμφάνιση είναι συνήθως το χαμηλής ενέργειας κάταγμα.

Τα συνηθέστερα οστεοπορωτικά κατάγματα είναι του καρπού, των σπονδύλων και του ισχίου. Από αυτά τα πρώτα αντιμετωπίζονται συνήθως συντηρητικά, με συνέπεια να μην καταγράφονται επαρκώς, ενώ τα σπονδυλικά κατάγματα, παρότι επηρεάζουν σημαντικά την θνητότητα, ενδέχεται να είναι ασυμπτωματικά και ο ασθενής να μη γνωρίζει την ύπαρξή τους, η οποία αποκαλύπτεται σε ακτινολογικό έλεγχο της περιοχής ενδιαφέροντος.

Τα κατάγματα ισχίου καταγράφονται σχεδόν στο σύνολό τους, καθώς απαιτούν νοσηλεία και χειρουργική αποκατάσταση. Κατά συνέπεια αποτελούν τον πιο αξιόπιστο δείκτη νοσηρότητας και θνησιμότητας από οστεοπόρωση. Σε αντίθεση με όσα πιστεύουν οι περισσότεροι ασθενείς αλλά και ιατροί άλλων ειδικοτήτων η οστεοπόρωση σκοτώνει. Μπορεί να μη σκοτώνει άμεσα, οι επιπλοκές ωστόσο των καταγμάτων αποτελούν από τις συνηθέστερες αιτίες θανάτου ως υποκείμενη νόσος.

Με την οικονομική κρίση και την αναμενόμενη επιδείνωση όλων των δεικτών υγείας είναι ήδη ορατή η πλημμελής συμμόρφωση των ασθενών και η διακοπή της φαρμακευτικής αγωγής, η οποία αναπόδραστα θα οδηγήσει σε εκρηκτική αύξηση των οστεοπορωτικών καταγμάτων.

Χαρακτηριστική εικόνα στο ιατρείο οστεοπόρωσης είναι να προσέρχεται το ζευγάρι των ηλικιωμένων ασθενών για μακρόχρονη παρακολούθηση της συζύγου, ενώ ο σύζυγος δεν έχει υποβληθεί ποτέ σε μέτρηση οστικής πυκνότητας, παρά τις οδηγίες του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας. Είναι μεγάλη η έκπληξή τους, όταν τελικά, μετά την αρχική δυσπιστία, ο σύζυγος υποβάλλεται σε ΜΟΠ και ανευρίσκεται βαρεία ανδρική οστεοπόρωση.

Η Ορθοπεδική είναι μία από τις ειδικότητες που εμπλέκονται στη διάγνωση και θεραπεία της οστεοπόρωσης, ωστόσο ο ορθοπεδικός είναι ο μοναδικός ιατρός που είναι σε θέση να παρακολουθεί τον ή συνηθέστερα την ασθενή ΠΡΙΝ το κάταγμα (για διάγνωση, παρακολούθηση και θεραπεία της οστεοπόρωσης), ΚΑΤΑ το κάταγμα (στη διάρκεια της θεραπείας του κατάγματος είτε συντηρητικά είτε χειρουργικά) και ΜΕΤΑ το κάταγμα (αποθεραπεία και αποκατάσταση, συνέχιση θεραπείας και πρόληψη επόμενου κατάγματος).