Ο βελονισμός αποτελεί πανάρχαια θεραπευτική μέθοδο με βεβαιωμένη ιστορική διαδρομή τουλάχιστον δύο χιλιετηρίδων. Έλκει την καταγωγή του από την Κίνα, αν και θεωρείται βέβαιο ότι και σε άλλες χώρες αναπτύχθηκαν ανάλογες προσπάθειες. Έτσι σήμερα ο Παγκόσμιος Οργανισμός Υγείας αναφέρεται σε ιατρική της Νοτιο-Ανατολικής Ασίας, με κοινό υπόβαθρο αλλά και αναμενόμενες τοπικές διαφορές. Άλλωστε η Κίνα, γεωγραφικά αχανής και με πληθυσμό άνω του ενός δισεκατομμυρίου κατοίκων, δεν ήταν ποτέ εθνολογικά, θρησκευτικά, πολιτικά ή κοινωνικά ομοιόμορφη. Μόνο μετά το 1949 επιχειρήθηκε βίαια η ομογενοποίησή της.
Ωστόσο ο βελονισμός είτε ως μέρος της παραδοσιακής κινεζικής ιατρικής είτε ως σύγχρονος δυτικός βελονισμός αποτελεί μέρος της θεραπευτικής φαρέτρας της ιατρικής του 21ου αιώνα, παρά τις κατά τόπους έντονες διαφορές ως προς τις λεπτομέρειες εφαρμογής του. Οι πιο φανατικοί επιχειρούν να θεραπεύσουν τα πάντα με τον βελονισμό, ενώ οι πιο εγκρατείς θεωρούν τον βελονισμό ως μία ακόμη τεχνική για την αντιμετώπιση του πάσχοντος.
Ορισμένοι δέχονται τις βασικές αρχές του Qi, τον φιλοσοφικό δυϊσμό του Yin-Yang, την ύπαρξη των μεσημβρινών και των σημείων βελονισμού. Άλλοι ανατριχιάζουν στη σκέψη να αποδεχθούν οτιδήποτε δεν αποδεικνύεται επιστημονικά, τουλάχιστον με τον δυτικό τρόπο σκέψης, ο οποίος θέλει να πιστεύει ότι αποτελεί τη λογική συνέχεια του αρχαίου ελληνικού στοχασμού.
Άλλωστε μέθοδοι βελονισμού υπήρχαν και εξακολουθούν να υπάρχουν πάμπολλες. Κατά πόσον είναι συγκρίσιμες είναι ένα μεγάλο ερωτηματικό.
Η συνηθέστερη ένδειξη βελονισμού στη δύση είναι ο πόνος. Από όλες μάλιστα τις μορφές του πόνου ο μυοσκελετικός πόνος κατέχει τα πρωτεία στην καθημέρα πράξη. Επομένως η εφαρμογή του βελονισμού στην Ορθοπεδική είναι ιδιαίτερα σημαντική, θεωρείται δε ότι αποτελεί πρώτης γραμμής θεραπεία, ιδιαίτερα στην αντιμετώπιση της οσφυαλγίας. Συνιστάται μάλιστα ο ιατρός να παραπέμπει τους ασθενείς για βελονισμό ακόμη και πριν τη διενέργεια απλής ακτινογραφίας!
Από εργασίες που ακολουθούν το πρότυπο της τεκμηριωμένης ιατρικής (evidence-based medicine) προκύπτει ότι ο βελονισμός έχει σαφέστατα θέση στην αντιμετώπιση του πόνου με εντόπιση την οσφύ, τον αυχένα και τα γόνατα, τις συνηθέστερες δηλαδή αιτίες για τις οποίες προσέρχεται ο ασθενής στο ορθοπεδικό ιατρείο. Επομένως ο ορθοπεδικός χειρουργός, προφανώς μετά από κατάλληλη εκπαίδευση, θα μπορούσε να παρέχει στον ασθενή άμεση και θεαματική ανακούφιση του πόνου, χωρίς να παραστεί ανάγκη για τον ασθενή να αναζητήσει άλλον πάροχο υγείας ή να εγκαταλείψει το ιατρείο. Άλλωστε ο βελονισμός, με βάση την υφιστάμενη νομοθεσία, είναι ιατρική πράξη, και ασκείται από πτυχιούχους ιατρικής, οδοντιατρικής ή κτηνιατρικής, που διαθέτουν την απαραίτητη εκπαίδευση και εμπειρία.
Προτεινόμενη Βιβλιογραφία:
